ஹீரோக்கள் செய்ய வேண்டியது...

ஒவ்வொரு ஆண்டின் இறுதியிலும் அந்த ஆண்டில் வெளியான மொத்த திரைப்படங்களின் எண்ணிக்கை, அதில் வெற்றி பெற்ற படங்களின் எண்ணிக்கை ஆகியவை வெளியிடப்படுகிறது. ஒரு ஆண்டில் வெளியாகும் எல்லா படங்களும் வெற்றி பெற்றுவிட முடியாதுதான். ஆனால் வெற்றிபெறும் படங்களின் எண்ணிக்கை குறைந்து கொண்டே வருவது குறிப்பிடத்தக்கது. உதாரணமாக கடந்த 2009 ஆம் ஆண்டு சுமார் 130 படங்கள் வெளி ஆகி உள்ளன (இந்த எண்ணிக்கையும் குறைவுதான்). இதில் சில்வர் ஜூபிளி, அதாவது 175 நாட்களுக்கு மேல் ஓடிய படங்கள் எதுவுமே இல்லை. நூறு நாட்கள் ஓடிய படங்கள் என்றால், அயன், கந்தசாமி மற்றும் நாடோடிகள்தான். இந்த ஆண்டு இன்னும் மோசம். பாதி வருடம் கழிந்த பிறகும் ஹிட் என்று சொல்லும்படியான படங்கள் எதுவும் இல்லை. இப்போதெல்லாம் படங்கள் ஐம்பது நாள் தாண்டினாலே பெரிய செய்தி ஆகிவிடுகிறது. அதனாலென்ன? வசூல்தான் இப்போதெல்லாம் கணக்கு என்று பார்த்தால், பெரிய பட்ஜெட் படங்கள் எதுவும் தயாரிப்பாளர்களுக்கு லாபம் அளிப்பதில்லை என்பதே உண்மை. உதாரணமாக, தூள் படத்தால் ஏ எம் ரத்னத்திற்கு லாபம் கிடையாது, வெற்றி பட தயாரிப்பாளர் என்று பெயரைத்தவிர... அதே நிலைதான் கில்லியிலும்.

மறுபுறம் சிறிய பட்ஜெட், முற்றிலும் புதுமுகங்கள், துரோகம் டைப் படங்கள் எடுக்கும் தயாரிப்பாளர்கள் மக்களை நம்பி எடுப்பதில்லை. அவர்களின் குறி சாட்டிலைட் சேனல்கள். எவ்வளவு மொக்கை படமாக இருந்தாலும் அது ஒரு நல்ல தொகைக்கு ஏதாவது ஒரு சேனலுக்கு விற்பனை ஆகி விடுகிறது. இதுவும் ஒரு வகை லாபம்தான். இது தயாரிப்பு நிர்வாக அலுவலகத்தில் வேலை பார்க்கும் என் நண்பன் சொன்னது. ஆக பிரச்சனை பெரிய ஹீரோக்களுக்குதான். அவர்களை பொறுத்தவரை சினிமா ஒரு சூதாட்டம் போல ஆகிவிட்டது. ஒரு ஹிட் கொடுத்துவிட்டால், அதே மிதப்பில் நான்கைந்து படங்கள் மொக்கையாக கொடுப்பது. பின் ஏதாவது ஒரு வெற்றியை கொடுத்து, விட்டதை பிடிப்பது என்று போய்கொண்டிருக்கிறது. இதனால் பாதிக்கப்படுவது தயாரிப்பாளர்கள்தான். அவர்களும் இந்த சூதாட்டத்தில் சிக்கி கொள்கிறார்கள். இந்த நிலை மாற வேண்டும் என்றால் ஹீரோக்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்?

ஒரு சராசரி ரசிகன் என்ன நினைக்கிறான் என்பதை ஹீரோக்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஒரு புதிய பார்முலா வெற்றி பெறுகிறதென்றால் அந்த பார்முலா புதியதாக இருப்பதால்தான் என்பதை அவர்கள் உணரவேண்டும். ஹீரோக்கள் இது புரியாமல், அதே பார்முலாவை தானும் பின்பற்றுகிறார்கள். நம் மக்கள் மிகுந்த பாசம் உடையவர்கள். ஓட்டு போடுவதில் இருந்து, சினிமா பார்ப்பது வரை தன் ஆதர்ச நாயகனை விட்டு கொடுப்பதே இல்லை. எவ்வளவு திட்டினாலும் பின் அவனின் பட ரிலீசின் போது முதல் நாள் காட்சிக்கு முண்டி அடிப்பார்கள். இதன் காரணம் தன் நாயகன் இந்த படத்திலாவது நன்றாக நடித்து விட மாட்டானா? என்ற ஆதங்கம்தான்.அஜித் மற்றும் விஜய் ரசிகர்கள் படம் முடிந்து வரும்போது அடுத்த படம் வரட்டும். கண்டிப்பாக பட்டைய கிளப்பும் என்று சொல்வதை கேட்டிருப்பீர்கள். வேட்டைக்காரன் படத்தில் கூட இரண்டுபேர், "சுறா வரட்டும். என்ன நடக்குதுன்னு பார்." என்று பேசிக்கொண்டே சென்றனர். இது தெரியாமல் என் ரசிகர்கள் இதைதான் விரும்புகிறார்கள் என்று தப்பு கணக்கு போட்டு நடித்தால் கொஞ்ச நாளில் கூட்டம் காணாமல் போய் விடும். இதை உணர்ந்து கொண்டதால்தான் எம்ஜியார் மற்றும் ரஜினி சிகரத்தை தொட முடிந்தது. 

கதை தேர்வு. இது காலங்காலமாக சொல்லப்பட்டு வருகிறது. இந்த விஷயத்தில் ஹீரோக்கள் கொஞ்சம் கவனமாக இருக்கவேண்டும். ரொம்ப ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும். சமீபத்தில் ஹாசினி பேசும் படம் நிகழ்ச்சியில், கச்சேரி ஆரம்பம் பட இயக்குனர் பேசினார். படத்தின் கதையை பற்றி அவர் சொல்லும்போது இந்த கதையை மிகுந்த கவனத்தோடு, எல்லோருக்கும் பிடிக்கும் வகையில் உருவாக்கினேன் என்று பொருள் படும்படி கூறினார். இதை கேட்டதும் நான் அதிர்ந்து விட்டேன். பலருக்கு தெரியுமோ தெரியாதோ கச்சேரி ஆரம்பம் படம், சித்தார்த், இலியானா நடித்த ஆட்டா என்ற தெலுங்கு படத்தின் அப்பட்டமான காப்பி. இத்தனைக்கும் அந்த படம் தெலுங்கில் சரியாக போகவில்லை. திருடிய ஒரு கதையை தன் கதை என்று எப்படி அந்த இயக்குனர் தைரியமாக சொல்கிறார் என்று தெரியவில்லை. எனவே ஹீரோக்கள் தனக்குரிய கதையை தேர்வு செய்யும்போது இது போல போலிகளை கண்டு பிடிக்க வேண்டும். சில ஹீரோக்கள் தன்னிடம் வரும் இயக்குனர்களிடமே சில பிற மொழி படங்களை சொல்லி அதே போல எடுங்கள் என்று சொல்வதும் நடக்கிறது. 

தன் தகுதிக்குரிய படங்கள் நடிப்பது சிறந்தது. அந்த காலத்தில் கதாநாயகனை சூப்பர்மேனாக சித்தரித்ததின் காரணம் மக்களின் அறியாமை. தற்போது அது செல்லாது. ஆகவே இயல்பான காட்சிகள் உள்ள படங்கள் நடிப்பது சிறந்தது. அப்படி நடித்தால் அது அவார்டு படமாகிவிடும் என்று நடிகர்கள் பயப்படுகிறார்கள். ஷோலே படம் நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் வந்த அக்மார்க் கமர்சியல் படம். எந்த மிகையும் படத்தில் இருக்காது. தமிழ் என்று பிரசாந்த் நடித்த ஒரு படம் வந்தது. அந்த படம் பக்கா கமர்சியல் படம். ஆனால் எந்த ஒரு காட்சியிலும் ஹீரோவை சூப்பர் மேனாக காட்டி இருக்க மாட்டார் இயக்குனர். ஆகவே இந்த மாதிரி இயல்பான கமர்சியல் படங்களை ஹீரோக்கள் தேர்ந்தெடுக்கலாம்.

வறட்டு ஈகோவை விட்டொழிக்க வேண்டும். எந்த ஒரு மொழி திரைப்படத்திலும் இல்லாத ஒரு அம்சம் நம் தமிழ் சினிமாவில் உண்டு. தமிழ் சினிமாவில் மல்டி ஹீரோ படங்கள் வருவது மிக அரிது. அப்படி வந்தாலும் அது இரண்டு வளரும் நாயகர்களின் படமாக இருக்கும் (நாணயம், பட்டியல்), இல்லை ஒரு மாஸ் ஹீரோ மற்றும் ஒரு மொக்கை ஹீரோ படமாக இருக்கும்(பிரண்ட்ஸ்). நான் பல ஆங்கில படங்கள் பார்க்கும் போது இதை தமிழில் எடுத்தால் இந்த நடிகர்களை நடிக்க வைக்கலாம் என்று கற்பனை செய்வேன். அது பெரும்பாலும் நடக்கவே நடக்காத காம்பினேசனாக இருக்கும். ராக், சேவிங் பிரைவேட் ரயன் போன்ற படங்களில் எண்ணற்ற ஹீரோக்கள் நடித்திருப்பார்கள். அதே போல ஹிந்தியிலும் இது நடக்கிறது. தமிழ் சினிமாவில் இது நடப்பதில்லை. இப்போது இருக்கும் நிலையில் பார்த்தால் நடக்கவே நடக்காது. மணிரத்னம் கல்கியின் சிவகாமியின் சபதம், பொன்னியின் செல்வன் ஆகிய நாவல்களை திரைப்படமாக ஆக்கலாம். ஆனால் அதில் முன்னணி நாயகர்கள் எல்லோரும் நடிக்க வேண்டி இருக்கும். அது நடப்பது சந்தேகமே என்றார். ராவணனில் கூட விக்ரமுக்கு இணையாக பிரித்விராஜ்தான் நடிக்க வேண்டி உள்ளது.

படத்தின் கதை காட்சி அமைப்புகளில் நாயகர்களின் தலையீடு தவிர்க்க முடியாததாகி விடுகிறது. தன் அனுபவத்தால் ஹீரோக்கள் ஒரு சில கருத்துக்களை தெரிவிப்பதில் தவறில்லை, அவை ஆக்கப்பூர்வமாக இருக்கும் வரை. அதுவே படத்தின் செம்மைக்கு எமனாக ஆகி விடுகிறது. ஒரு நடிகனின் வெறித்தனமான ரசிகன் வேண்டுமானால் தன் ஹீரோ திரையில் தன்னைத்தானே புகழ்ந்து கொள்வதை ஏற்றுக்கொள்வான். சராசரி ரசிகனுக்கு இது எரிச்சலையே தருகிறது. திரைக்கதையில் அட!! போட வைக்கும் காட்சிகளையே பெரும்பாலான மக்கள் விரும்புகிறார்கள். இது தன் ஆதர்ச நாயகன் செய்யும்போது இன்னும் குஷி ஆகி விடுகிறார்கள். இது தெரியாமல், என் ரசிகர்கள் என்னை இப்படி பார்க்கத்தான் விரும்புகிறார்கள் என்று நினைத்து அவர்களை சோதிக்க கூடாது. எத்தனை ரசிகர்கள் இன்னொரு ஹீரோ நடித்த ஒரு படத்தில் தன் நாயகன் நடித்தால் எப்படி இருக்கும் என்று பொருத்தி பார்த்து ஏங்கி இருக்கிறார்கள் என்று நினைத்து பார்க்க வேண்டும். சக நடிகனை தாக்கி நடிப்பது தன் ரசிகனை வேண்டுமானால் குஷி படுத்தும். அதுகூட கொஞ்ச நாளைக்குதான். பின் அதுவே போரடித்து விடும். தற்போதுள்ள நிலையில் எல்லா நடிகருக்குமே இந்த மாதிரி மோதல் உள்ளது. சராசரி சினிமா ரசிகனுக்கு சம்பந்த பட்ட நடிகரின் மீது வெறுப்பையே வரவழைக்கிறது. இதுவும் ஒரு காரணம். 

தோல்வியை ஏற்றுக்கொள்ளும் பக்குவம் வரவேண்டும். தற்போதுள்ள எந்த முன்னணி ஹீரோவுக்கும் அது சுத்தமாக இல்லை. சும்மா வெறுமனே வெற்றி வெற்றி என்று கூச்சல் போட்டால் படம் வெற்றி பெற்று விடுமா? தோல்வி என்பது வீழ்ச்சியல்ல தன் தவறுகளை மக்கள் சுட்டி காட்டி இருக்கிறார்கள் என்று எண்ண வேண்டும். இல்லை என்றால் கடையில் ஈ ஓட்ட வேண்டியதுதான். ஒரு பேட்டியில் பார்த்திபன் உள்ளே வெளியே என்ற படத்தை எடுத்ததற்கு நான் மிகவும் வருந்துகிறேன். இனி அப்படி ஒரு படம் எடுக்க மாட்டேன் என்று கூறினார். இது கூட அவர் சொந்த படம் என்பதால்தான். நம்மை சுற்றி நாலுபேர் வெற்றி, வெற்றி, தலைவர் வாழ்க... என்று கோஷம் போட்டால்தான் நாம் மாஸ் ஹீரோ என்ற எண்ணத்தை கைவிட வேண்டும். இப்படி எண்ணியதன் விளைவே ரெட், புதிய கீதை மாதிரியான படங்கள். இப்போது கூட நண்பர்களுடன் பேசும்போது விஜய் ஏன் சந்தோஷ் சுப்பிரமணியம் மாதிரி படங்களில் நடிப்பதில்லை என்று கேட்டிருக்கிறேன். அப்படி நடித்தால் நல்ல வரவேற்பு இருக்கும் என்பது உறுதி.

சம்பளம். மிகுந்த சர்ச்சைக்குரிய ஒரு விஷயம். ஒரு படத்தின் தயாரிப்பில் பெரும்பங்கு அதன் நாயகர்களுக்கே சம்பளமாக தரப்படுகிறது. தன் சம்பளத்தின் வரம்பை கதாநாயகர்கள் நிர்ணயிக்க வேண்டும். அப்படியில்லாமல் தயாரிப்பாளர் நிர்ணயிப்பதால்தான் பிரச்சினையே. ரேசில் ஜெயிக்கும் குதிரையின் மீது அதிக பணம் கட்டுவது போல ஒவ்வொரு வெற்றிக்கு பிறகும் ஹீரோக்களின் சம்பளம் அதிகரித்துக்கொண்டே போகிறது. சில தோல்விகளுக்கு பிறகு சம்பளத்தை குறைக்க அவர்களின் தன்மானம் தடுக்கிறது. எனவே தன் சம்பளத்தை நெறி படுத்த வேண்டும்.

பதிவின் நீளம் கருதி இத்தோடு முடித்து கொள்கிறேன். இதில் ஏதேனும் விடுபட்டிருந்தால் பின்னூட்டத்தில் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.

டிஸ்கி: இந்த கட்டுரை எந்த ஒரு நடிகரையும் குறி வைத்து எழுதப்படவில்லை. ஆங்காங்கே சொல்லப்பட்ட உதாரணம் கூட அவ்வப்போது மனதில் தோன்றியதே..

பிடிச்சிருந்தா ஓட்டு போடுங்க..

உங்க கருத்துக்களையும் பதிவு பண்ணுங்க...