என் கிரிக்கெட் வரலாறு - 14

இந்த தொடருக்கு ஆதரவு கொடுத்து வரும் அனைத்து நண்பர்களுக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றிகள். "என்னடா இவன்?" நன்றிய எதனை தடவை சொல்வான்னு நினைக்கிறீர்களா? ஒரு சில நேரம் இந்த தொடரை படிக்கும்போது எனக்கே சலிப்பு தட்டுகிறது. ஆனால் சலிக்காமல் படித்து ஆதரவு கொடுத்து வருபவர்களுக்கு நன்றி சொல்லாமல் இருக்க முடியுமா? மேலும் தொடரை முடித்து விட்டு எல்லோருக்கும் நன்றி சொல்லலாம் என்று நினைத்தேன். ஆனால் அது முறையல்ல என்பதால்தான் அடிக்கடி சொல்கிறேன். இது கிரிக்கெட் பற்றிய ஒரு முழுமையான தொடர் அல்ல. ஒரு கிரிக்கெட் ரசிகனாக எனது அனுபவங்கள் மட்டுமே. ஆனால் அதை முடிந்த அளவிற்கு சுவாரசியமாக்கி தர முயன்று கொண்டிருக்கிறேன். இந்த முயற்சிக்கு ஊக்கம் கொடுத்து வரும் அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் என்றென்றும் கடமைப்பட்டுள்ளேன்.

வாய்ப்பை தவற விட்ட இலங்கை... பாண்டிங் அடித்த மரண அடி. 

இந்த தொடரின் பிற பகுதிகளை படிக்க. 

உலகக்கோப்பை கிரிக்கெட்டுக்கே உரிய அத்தனை சுவாரசியங்களையும் தந்த முதல் சுற்று லீக் ஆட்டங்கள் முடிவுக்கு வந்தது. யாரும் சற்றும் எதிர்பாராத வகையில், இங்கிலாந்து, பாகிஸ்தான், வெஸ்ட் இண்டீஸ் மற்றும் தென்னாபிரிக்கா என்ற நான்கு பெரிய அணிகள் போட்டியில் இருந்து வெளியேறிவிட்டன. அதிலும் தென்னாபிரிக்கா, உலகக்கோப்பையை வெல்லும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்ட ஒரு அணி. வழக்கமாக ஒரு அணி உலகக்கோப்பையை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டால் முதலில் பலியாவது கேப்டன்தான். இங்கேயும் அதுவே நடந்தது. மேலும் என் வயதை ஒத்த ரசிகர்களுக்கு, மிகப்பெரிய அதிர்ச்சி என்னவென்றால், நான் பார்த்து ரசித்து வந்த பல ஜாம்பவான்கள் ஒட்டுமொத்தமாக கிரிக்கெட்டை விட்டு விடைபெற்றார்கள். கார்ல் ஹூப்பர் (மே தீ), கிறிஸ்டன், அலேக் ஸ்டூவர்ட், வாசிம் அக்ரம், வாக்கர் யூனிஸ் என்று பெரிய வீரர்கள் எல்லாம் ஒட்டுமொத்தமாக விடைபெற்றார்கள். 90களில் கிரிக்கெட் பார்த்தவர்களுக்கு இவர்களின் இழப்பு, கிரிக்கெட் மீதுள்ள ஈடுபாட்டை குறைத்தது என்னவோ உண்மை.

2003 உலகக்கோப்பை தொடரின் சூப்பர் சிக்ஸ் சுற்றுக்களை பொறுத்தவரை இந்திய அணிக்கு எந்த நெருக்கடியும் இருக்கவில்லை. சூப்பர் சிக்ஸ் சுற்றுக்குள் பெரிய அணிகள் இரண்டு வராததால் மற்ற அணிகள் நிம்மதி அடைந்தது ஒருபுறம் என்றால், சூப்பர் சிக்ஸ் சுற்றுக்கு வந்ததையே பெரிய வெற்றியாக கொண்டாடி கொண்டிருந்தன ஜிம்பாப்வே மற்றும் கென்யா அணிகள். ஆஸ்திரேலியா, "என் வழி தனி வழி", என்ற ரேஞ்சில், பட்டையை கிளப்பி தனி ரூட்டில் சென்று கொண்டிருந்தது. இந்திய அணி, ஜாக்கிரதையாக ஒவ்வொரு போட்டியையும் எதிர்கொண்டது. முன்பெல்லாம் அடுத்த சுற்றுக்கு தகுதி பெற்றுவிட்டால், மிச்சம் உள்ள போட்டிகளை கடனே என்று ஆடுவார்கள். ஆனால் ஒவ்வொரு வெற்றியும் முக்கியம் என்பதில் கவனமாக இருந்தார் கங்குலி.

ஒரு அணி கோப்பையை வெல்ல முக்கியமான தகுதி அதன் கன்சிஸ்டன்சி. அதாவது தொடர்ந்து தன் திறமையை நிரூபிப்பது. அந்த வகையில் இந்த கோப்பைக்கு தகுதியான அணி ஆஸ்திரேலியாதான். லீக் சுற்றில் இந்தியா சொதப்பியதை போல, சூப்பர் சிக்சில் இலங்கை சொதப்பியது. முதலில் ஆஸ்திரேலியாவிடம் தோற்ற இலங்கை, அடுத்த போட்டியில் இந்தியாவிடம் படுதோல்வி அடைந்தது. இந்த உலகக்கோப்பை தொடரிலேயே இலங்கையின் மோசமான ஆட்டம் என்றால் அது இந்த போட்டிதான். முதலில் ஆடிய இந்திய அணி சச்சினின் மிகச்சிறப்பான ஆட்டத்தால் 292 ரன் குவித்தது. இந்திய அணியின் பேட்டிங் பலமடைந்து கொண்டே வந்தது. இப்போட்டியில் முதல் விக்கெட்டுக்கு சச்சினும் சேவாக்கும் சேர்ந்து 152 ரன் குவித்தது குறிப்பிடத்தக்கது. பிறகு களமிறங்கிய இலங்கையின் ஆட்டம் மிக மோசமானதாக இருந்தது. 4 ஓவருக்குள் 15 ரன்னில் 4 விக்கெட்டுகள் வீழ்ந்து விட்டன. பிறகு வந்த வீரர்களால் விக்கெட்டை கட்டுப்படுத்துவதா? இல்லை ஸ்கோரிங் ரேட்டை உயர்த்துவதா? என்று குழப்பம் அடைந்து விட்டனர். இளம் வீரர் சங்கக்காரா(30) மட்டுமே ஓரளவுக்கு நிலைத்து ஆடினார். இலங்கையால் 109 ரன் மட்டுமே எடுக்க முடிந்தது. சங்கக்காராவுக்கு அடுத்த படியாக உதிரிகளாக 21 ரன் வந்தது மட்டுமே அதிகபட்சம். சுமார் 5 வீரர்கள் ரன் ஏதும் எடுக்காமல் டக் அவுட் ஆனார்கள். 

மறுபக்கம் நியூசிலாந்து படுசொதப்பலாக ஆடி வந்தது. இந்தியாவுடனான ஆட்டத்தில் ஸ்கோரிங்கை துவக்காமலேயே முக்கிய ஆட்டக்காரர்கள், மேக்மில்லன் மற்றும் ஆஸ்லே அவுட் ஆகிவிட, சீரான இடைவெளியில் விக்கெட்டை இழந்த நியூசிலாந்து 146 மட்டுமே எடுத்தது. இந்திய அணி எளிதில் வென்றது. பல திருப்பங்கள் நிறைந்த இந்த தொடரில் அடுத்த அதிர்ச்சி சூப்பர் சிக்ஸ் சுற்று முடிந்தவுடன் காத்திருந்தது. இந்த சுற்று தொடங்கும்போது எல்லோருமே, இந்தியா, இலங்கை, நியூசிலாந்து மற்றும் ஆஸ்திரேலியா ஆகிய அணிகள் மட்டுமே அரையிறுதிக்கு தகுதி பெரும் என்று நினைத்தார்கள். ஆனால் நடந்ததோ வேறு.  சூப்பர் சிக்சில் இலங்கையும், நியூசிலாந்தும் சொதப்பி கொண்டிருக்க, வந்தவரை லாபம் என்று கென்யா தன் ரன் ரேட்டை பத்திரமாக பாதுகாத்துக்கொண்டது. மேலும் ஏற்கனவே இலங்கையுடன் வெற்றி பெற்றதால் போனஸ் பாயிண்ட் வேறு பையில் இருக்கிறது. சூப்பர் சிக்ஸில் தனக்கு வேண்டிய ஒரே ஒரு வெற்றியை ஜிம்பாப்வேயிடம் இருந்து பெற்றுக்கொண்டது கென்யா. மட்டமாக ஆடிய நியூசிலாந்து அணி வெளியேற, இந்தியா, இலங்கை, ஆஸ்திரேலியாவுடன் சேர்ந்து, கென்யாவும் அரையிறுதிக்குள் நுழைந்தது. இதை கென்யா ரசிகர்களாலேயே நம்ப முடியவில்லை.

தாங்கள் உலகக்கோப்பையையே வென்று விட்டதை போல உணர்ந்தனர் கென்யா வீரர்கள். அவர்களின் இந்த வெற்றிக்கு கென்யா அணியின் கோச் சந்தீப் பட்டீலும் ஒரு காரணம் என்பதை மறுக்க முடியாது. 80களில் இந்திய அணியின் அதிரடி மன்னன் சந்தீப் பட்டீல், திறமையாக செயல் பட்டு கென்யா அணியை அரையிறுதிவரை முன்னேற உதவினார். ஆனால் 2003 உலகக்கோப்பைக்கு பின் இவர் விடை பெற, முன்பிருந்த நிலையை விட படு பாதாளத்துக்கு போய் விட்டது கென்யா அணி. எனக்கு சந்தோஷம் தாளவில்லை. அரையிறுதி இலங்கையோடு என்றால் கூட கொஞ்சம் சந்தேகம் வரும். இப்போது சந்தேகமே இல்லை. இந்திய அணி மோதப்போவது கென்யாவுடன். இறுதிக்கு சென்றுவிட்டோம். இன்னும் ஒரே ஒரு படிதான். முன்னதாக நடந்த முதல் அரையிறுதியில், ஆஸ்திரேலியாவிடம் பணிந்தது இலங்கை. தொடர்ச்சியாக, மூன்றாவது முறையாக இறுதிப்போட்டியில் நுழைந்தது ஆஸ்திரேலியா. என்னை பொறுத்த வரை இத்தொடரில் ஆஸ்திரேலியா சறுக்கிய ஒரே போட்டி இதுதான். 144 ரன்னுக்கு 6 விக்கெட்டுகளை இழந்து தவித்தது ஆஸ்திரேலியா.

இந்த அருமையான வாய்ப்பை தவற விட்டதில் எனக்கு இலங்கை மீது வருத்தம்தான். ஆன்ட்ரூ சைமண்ட்ஸ் மட்டும் கொஞ்சம் நிலைத்து ஆடி 91 அடிக்க ஆஸ்திரேலியா 212 மட்டுமே எடுத்தது. கொஞ்சம் கவனமாக ஆடி இருக்கலாம். மழையால் பாதிக்கப்பட்ட ஆட்டத்தில் ஸ்கோர் மாற்றி அமைக்கப்பட இலங்கை வீரர்கள் பதட்டத்துடன் ஆடினார். இதனை சாதகமாக்கிக்கொண்ட பவுலர்கள், ஆட்டத்தை தங்கள் வசப்படுத்தினர். பிரெட்லீ தன்னுடைய அசுரவேகத்தால் இலங்கையை வீழ்த்தினார். அவரது கேரியரின் உச்ச்கட்டத்தில் இருந்த நேரம் அது.  ஒரு சுவாரசியமான செய்தி. இந்த ஆட்டத்தில் சைமண்ட்ஸ் ஆடிக்கொண்டிருந்த கடைசி பத்து ஓவர்களை, மதுரையில் இருந்து வரும் வழியில் பேருந்தில் பார்த்துக்கொண்டே வந்தேன். டி‌டி‌எச் இல்லாத காலத்தில் ஆண்டெனாவை பேருந்தில் மாட்டி, தூர்தர்ஷனில் ஒளிபரப்பிய மேட்சை, ஓடுகிற பேருந்தில், டிவியில் காட்டிய அந்த கண்டக்டரின் டெக்னிக்கல் அறிவு வியக்க வைத்தது.

"அப்பாடா! ஒரு வழியாக இறுதிப்போட்டிக்குள் வந்தாயிற்று. இன்னும் ஒரே ஒரு வெற்றி. என்னுடைய பத்தாண்டு கனவு பலிக்கபோகிறது.".  நாடே விழாக்கோலம் பூண்டது. கடந்த சில வருடங்களாக சந்தித்து வந்த பல அவமானகளில் இருந்து விடுபட்டு, சிலிர்த்து எழுந்து உலகக்கோப்பை இறுதிவரை இந்திய அணி வந்ததற்கு முதல் மற்றும் மிகப்பெரும் காரணம் கங்குலி என்ற தன்னிகரற்ற ஒரு கேப்டன்தான். சரியான நேரத்தில் அதிரடியான முடிவுகள் எடுத்து, அவற்றை சரியாக செயல்படுத்தி, வெற்றிக்கு வழிவகுத்தார். இந்திய அணியின் பலம் பேட்டிங் என்று தெரிந்ததால்தான் கூடுதல் பேட்ஸ்மேன் தேவை என்ற நிலையில், விக்கெட் கீப்பரை விட்டுக்கொடுத்து, டிராவிட்டையே விக்கெட் கீப்பராக பயன்படுத்திக்கொண்டார். இந்த தொடர் தொடங்குவதற்கு முன்பே, ஊக்கமருந்து சோதனையில் சிக்கி, ஷேன் வார்னே அணியில் இருந்து விலக்கப்ப்ட்டது, தொடர்ச்சியாக இந்தியா பெற்ற வெற்றிகள் போன்றவை, என் மனதில் நம்பிக்கையை ஆழமாக ஊன்றிவிட்டது

என்னதான் நம்பிக்கை இருந்தாலும் அடி மனதில் ஏதோ ஒரு உறுத்தல். சரி பார்க்கலாம். தொடங்கியது இறுதிப்போட்டி. தொடக்கம் முதலே ஆஸ்திரேலியர்களின் கை ஓங்கியே இருந்தது. 20 ஓவரில் 125 ரன்னுக்கு இரண்டு விக்கெட்டுகள் விழ ஓரளவுக்கு ரன்ரேட்டை கட்டுப்படுத்தி விட்டால் வென்று விடலாம் என்று நினைத்தேன். ஆனால் அடுத்து களமிறங்கியவர்கள் ரன்ரேட்டை உயர்த்திக்கொண்டே போனார்கள். 42 ஓவரில் 250 ரன்னாக இருந்தபோது, பாண்டிங் ஆட்டத்தை டாப் கியருக்கு மாற்றினார். விளைவாக சிக்சர் மழை பொழிய ஆரம்பித்தது. இறுதியாக பாண்டிங் எட்டு சிக்சர்களுடன் 140 ரன் சேர்க்க, ஆஸ்திரேலியா 359 ரன் எடுத்தது. இந்தியா ரசிகர்கள் முகத்தில் ஈயாடவில்லை. இதை எட்டினால் அது உலகசாதனை. "இருக்கட்டுமே, நாட்வெஸ்டில் எடுக்கவில்லையா? முடியும்.", என்று நானே சொல்லிக்கொண்டேன்.

சச்சினும் சேவாக்கும் களமிறங்கினார்கள். மிக நெருக்கடியான இந்த ஆட்டத்தில் முதல் ஓவரில் ஒரு பவுண்டரி விளாசிய கையோடு நடையை கட்டினார் சச்சின். பாதிப்பேர் டிவியை ஆப் செய்துவிட்டு போய்விட்டனர். கொஞ்சம் நிதானமாக ரன் சேர்க்க தொடங்கினாலும், 59 ரன்னுக்குள் மூன்று விக்கெட்டுகள் விழ,  சேவாக்கும் டிராவிட்டும் அதிரடியாக ஆடினார்கள். என் மனதில் நம்பிக்கை துளிர் விட்டது.  17ஆவது ஓவரில் மழை கொட்டத்தொடங்கியது. பெரும்பாலான இந்தியர்கள் ஆட்டம் கைவிடப்படும் என்று எண்ணி பட்டாசு வெடிக்க தொடங்கினார்கள். ஆனால் சிறிது நேரத்திலேயே மழை விட, ஆட்டம் தொடங்கியது. அடுத்து சேவாக்கும், டிராவிட்டும் அடுத்தடுத்து அவுட் ஆனார்கள். போராடிக்கொண்டிருந்த யுவராஜ் 208 ரன்னில் அவுட் ஆக, மிச்சம் இருந்த அனைத்து வீரர்களும் கடனுக்கு என்று இரண்டு பந்துகள் ஆடிவிட்டு அவுட் ஆனார்கள். புதிய கேப்டன் பாண்டிங் தலைமையில் கோப்பையை வென்றது ஆஸ்திரேலியா. ஆனால் வழக்கத்துக்கு மாறாக, இந்திய ரசிகர்கள் கோபம் அடையவில்லை. கடந்த காலத்தை ஒப்பிடும்போது, இந்திய அணி இறுதிபோட்டிக்கு தகுதி பெற்றதே ஒரு சாதனை என்று கூறப்பட்டது. "ஒருவேளை இந்த மன நிலைதான் நம் தோல்விக்கு காரணமா? இறுதிப்போட்டிக்கு வந்ததே போதும் என்று வீரர்கள் நினைத்து விட்டார்களோ?" என்று பல கேள்விகள்.

என்னை பொறுத்தவரை, நான் பார்த்ததிலேயே, 2011ஐ விடவும் 2003 உலகக்கோப்பை போட்டிகள்தான் மிகச்சிறந்தவை என்பேன். அதன் காரணம் எண்ணவென்று தெரியவில்லை. ஒரு வேளை என் கல்லூரிப்பருவம் என்பதாலோ என்னவோ? இந்த தொடரில் அதிக ரன் சேர்த்த பெருமையை பெற்றார் சச்சின். "சரி இது முதல் படிதான். எப்படியும் 2007இல் கோப்பையை தட்டி விடலாம்." என்று என் கனவை தள்ளிபோட்டேன்.....

மீண்டும் முளைத்த சர்ச்சைகள்..... அடுத்த பதிவில் 

உங்களுக்கு பிடிச்சிருந்தா ஓட்டு போடுங்க..

உங்க கருத்துக்களை இங்கே பதிவு பண்ணுங்க...